Bazen ıssız bir denizin ortasında sessiz bir gemiyle yolculuğa çıktığımı düşünüyorum. Her yer mavi, uçsuz bucaksız ve buna minnettarım. Altımda rengarenk balıklar kafalarını kaldırıp selam çakıyorlar. Bu kadar sessizken beni görüyor olmalarına şaşıyorum, ben bile kendimi zor seçerken…Ben miyim diyorum kendiyle yola çıkan? bir cevap almaksızın devam ediyorum.
Uzakta mor bir martının ciyaklamaları tüm sessizliği yırtıyor. Tepemde bir kaç tur attıktan sonra taklalar atarak yanıma geliyor. Sen yapabilir misin bunları diyen gözleri alaycı. Elbette yapamam, belki yaparım ama uçamayacağım kesin. Yürürken havalansam diyorum, yapabilir miyim? Kaşıkları zihniyle eğenler belki uçuyordur da ama ben değil. Bırakıyorum sorgulamayı, üzerimden tüm düşünceleri kazımak için denize atlıyorum.
Birden suyun altında nefes alabildiğimi fark ediyorum. Balıklar dahi şaşkın. Etrafımda yuvarlak bir halka oluşturuyorlar, benden kaçmıyorlar. İnsan türünden başka canlılarla bir bağ kurabildiğim için seviniyorum. Bir solungaç bir de pullu kuyruk olsa diyorum sanki buraya aitim…
Yüzüyorum serin ve kabalık denizin içinden sonsuz akıntılara. Ufuk çizgisi gibi görünüyor uzakta okyanusların ayrımı. Gidersem dönemem diye korkuyorum. Balık arkadaşlarım da pek cesaretlendirmiyor. Tam sınırda dönüp bakıyorum ardıma belki bir şey dur ya da gitsene der diye. Arkadaşlarım da tüymüş, tedirgin oluyorum. Ne zaman yol ayrımlarında birisi sırtımı sıvazlayacak diye düşünürken bir girdap yakalıyor beni. Döndükçe dönüyor, döndükçe uzaklaştırıyor, döndükçe daha da içine çekiyor ve karşı tarafa fırlatıyor. O kadar da korkutucu değilmiş diyorum, hala yaşıyorum. Burada olmak benim mi kararımdı diyorum yoksa kader denilen şey bir yol ayrımı yaratıp beni mi sürükledi? Allı pullu balıklar doluşuyor tepeme, kader senin kararlarındır diye bağırıyorlar.
Gerçekten burada olmak isteyip istemediğimi soruyorum kendime. Yine cevap alamıyorum. Dün sabah nerede olduğumu hatırlamaya çalışıyorum olmuyor. Hatırlayamıyorum. Bu girdap beni bambaşka bir yere sürüklüyor, kendimi bırakıyorum. Kontrol edemediğim güçlerin hayatıma müdahale etmesine izin veriyorum. Ben artık bir insan değil okyanusunda kaybolmuş yalnız bir balığım diyorum. Suyun altında ne ölüyorum ne yaşıyorum. Henüz bu değişik hayata alışmaya çalışıyorum…