yağmur ormanlarında yoksun biliyorum
yakıldılar
artık yoklar
buzullar da aldı payına düşeni
eridi hepsi
sonra nehirlere koştum
ah o barajlar
sanki kavuşmanın ayağına pranga vurmuşlar
belki Sri Lanka’da
saklanmıştın bir adada
ne yazık
ada çoktan batmış
sakinleri
kabul görecekleri bir ülke aramaya başlamış
vuruyorum yolumu dağlara
altın
gümüş
demir
ve silah yapmaya yarayan ne varsa
girmiş buldozerler
düz olmuş tepeler
bir umudum okyanustu
ne acı
ulaşmak için petrole
dikmişler kazıkları her yere
çaresiz
uzandım insan yüreklerine
onca hesaptan
yer kalmamış orda da sana
sensizim
yoksun
içime çektiğim havada bile.
