Başarılı olmak uğruna neleri feda edebilirsiniz?
Yönetmen: Gérard Corbiau
Yapımcı: Véra Belmont
Senaryo:Marcel Beaulieu Andrée Corbiau
Gérard Corbiau
Oyuncular: Stefano Dionisi
Enrico Lo Verso
Elsa Zylberstein
Farinelli 1994 yılında vizyona girmiştir. 1995 yılında Yabancı Dilde En İyi Film dalında Altın Küre ödülünü almıştır. Aynı kategoride Oskar ödülüne de aday gösterilmiştir.
Farinelli, yönetmenliğini Gérard Corbiau’nun yaptığı ve aynı zamanda uluslararası ortak yapımcılığını üstlendiği, 1994 tarihli biyografik bir drama filmidir. Film tüm zamanların en büyük kastrato şarkıcısı olarak kabul edilen ve Farinelli olarak bilinen 18. yüzyıl İtalyan opera sanatçısı Carlo Broschi’nin hayatı ve kariyerini anlatır. Aynı zamanda kardeşi besteci Riccardo Broschi ile olan ilişkisini de konu alır. Bu hayat, dönemin görkemli barok müziği eşliğinde gözler önüne seriliyor. Filmde sanatçının seslendirilmesi için dijital ortamda birkaç kadın ve erkek opera sanatçısının sesi birleştirilir ve Broschi’nin sesi bu şekilde taklit edilir.
Orta çağ da Hıristiyanlık, dua ve ilahiler için kiliselerde erkek çocuklarından koro kurarken tiz güzel seslerinin bozulmaması için çocukları iğdiş ederlerdi. Bunun adına o dönem “castrato” deniyordu. “kastrasyon” ise iğdiş etme eylemine denmekteydi. Kastrato; soprano, mezzo-soprano ya da kontralto seslerine küçük yaşta sahip olan yoksul ve yetenekli erkek çocukların, bu seslerini kaybetmemeleri için kendilerinin ve ailelerinin rızası alınarak ergenlik çağına gelmeden hadım edilmeleri sonucu tiz ve çocuksu sese sahip olan erkek “soprano”dur.
16. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar süregelen bir dönemde Roma Katolik Kiliseleri, aldıkları bu çocuklara iyi bir müzik eğitimi verirdi. Ne var ki, bu işlem çocukların %5’inden az bir kısmında başarılı oluyordu.
Film kilisede bir çocuk korosu ilahi söylerken çırılçıplak bir çocuk kilise balkonundan kendini aşağıya bırakarak intihar eder. Atlamadan önce Carlo ya “Boğazında ölümün var, artık şarkı söyleme” diye bağırır.
Sadece kilise kültürüyle yaşamış edilgen Carlo Broschi’nin babası kilisenin koro şefidir. Babası öldükten sonra ekonomik zorluğa düşen aile için abisi buna izin verir Carlo’ nun başka bir seçeneği yoktur ve hayatı boyunca bunun sıkıntısıyla baş etmeye çalışır.
Kilise çocukları çok küçükken iğdiş ettiği için çocuklar bu konuda hiçbir şey hatırlamaz hatta Carlo abisine sorar neden böyle olduğunu “çocukken attan düştüğünü” söylerler. Eğlence ve şölenlerde müzik aletiyle sesler yarıştırılır. Halk iğdiş edilmiş gençlerle dalga geçer. Buna çok sinirlenen Carlo sahneye çıkararak sesinin gücünü herkese gösterir. Bir gün pazar yerinden geçen klasik müziğin dâhilerinden Hendel, Carlo’ nun sesine hayran kalır yanına çağırarak eserlerini onun okumasını ister. Carlo Maria Broschi sahneye çıktığında artık sahnedeki adı Farinelli dir. Carlo, Riccardo’yu asla affetmemiştir. Alexandra, onları uzlaştırmaya çalışır: Riccardo’nun “Orpheus”unu çalar. Carlo, Riccardo’nun nihayet vaat edilen şaheseri yazdığını görür, ancak yine de affedemez.
Filmin çarpıcı sahnelerinden birinde Carlo,, Kral Philip için şarkı söyler . Riccardo, Carlo’nun şarkısını dinlerken, suçluluk duygusuna artık dayanamaz, bunalır ve bileğini keserek intihara teşebbüs eder. Kan kaybından baygın düştükten sonra, Carlo ve Alexandra’nın paylaştığı eve getirilir ve burada iyileşir. Carlo sonunda, Riccardo’yu affeder. Film, Riccardo’nun bir besteci olarak servetini aramak için Madrid’den ayrılmasıyla sona erer. Carlo’yu bir çocukla babasına bırakarak, erkek kardeşine “insanlık payını” geri vermiş olmanın rahatlığını yaşar.
Gerçek bir hayat öyküsünden alınan tarihin en güçlü seslerinden birine sahip olan Carlo Maria Broschi nin biyografisini anlatan bu film, başarılı olmak için insanın ne tür fedakarlıklarda bulunduğunu ve nelerden vazgeçmeyi göze alabileceğini anlatır.
İyi seyirler.