Ne karanlığın hüznüne inat
Batmak istemeyen güneş
Ne mutsuz olan çiftler,
Ne de solgun yüzler…
Ne dilinde geçim derdi olan memurlar,
Ne cebinde metelik olmayan seyyarlar
Ne de su satan bir çocuğun üşümüş elleri…
Ne erkenden yaprakları solmuş ağaçlar,
Ne kül rengini almış bulutlar,
Ne de kepenklerine kilit vuran esnaflar…
Ne susan Anadolu türküleri,
Ne bitirilen aşklar
Ne umutsuzluğu yazan kalemler,
Ne de kurşunlanmış hayaller…
Karartmasın yüreğini…
Pas tutmasın umutların.
Sevdayı kuşan,
Umudu kuşan…
Umutsuzluğun bağrından kopup
Sokaklara dökül…
Ve bir hançer gibi sapla
Pusularda ki puşt izlerine…
O zaman göreceksin;
Biten yanlışları,
Yeşeren umutları, aşkları…
Ve dillerde,
Sevgi dolu Anadolu türkülerini…
Yakup SARIOĞLU
Fotoğraf: Arif Kılıç