Amerikan Komünist Partisi’nin Bildirgesi
Amerikan Komünist Partisi Plenary Komitesi tarafından hazırlandığı şekliyle
Tarih, bir Komünist Partinin gerçek temelinin yalnızca fikirlerinde, doktrinlerinde veya programlarında yatmadığını defalarca göstermiştir. Birlik bağlarını birbirine bağlayan birleşik misyon, tarihin ortak gelişimiyle tanımlanır ve yalnızca onun yaptığı somut, pratik katkılarda gerçeklik kazanır. Bu nedenle, belirli bir ülkede yalnızca bir Komünist Parti olabileceği, belirli bir ülkenin yalnızca bir tarihi olabileceği ölçüde açıktır. Amerika Birleşik Devletleri tarihinde, bu parti Komünist Parti ABD’dir.
Fakat olayların akışı içinde bir Komünist Parti tarihin yeni bir gelişimini karşılamaya muktedir olmadığını kanıtladığında, açıkça aynı gelişimi karşılamanın gerekliliklerine tam orantılı olarak yeniden oluşturulmalıdır. Çünkü bir Komünist Parti kesinlikle a posteriori tarihsel bir varlığa sahip olamaz. Yaşayan proletaryanın Partisi olarak, onun devam eden tarihsel varlığı yalnızca tarihin aleviyle aktif ve canlı bir ilişkiye bağlıdır ve bundan yaratılabilir. Şimdiye kadar meşru bir şekilde kurulmuş bir Komünist Parti bu ilişkiye sahip olmaktan çıkarsa, geçmiş tarihsel mücadelenin görkemli ateşlerinde dövülmüş olan birliktelik bağları sıvılaşır. O zaman, tarihin yasalarına göre, otoritesinin, şimdiye kadarki biçimine ne kadar ani bir şekilde aykırı olursa olsun, orijinal ortak misyonunu yeniden keşfetme temelinde yeniden kurulması gerekli hale gelir.
Uluslararası Komünist hareketin görüşlerine ve Partinin kutsal tarihine duyulan saygı, böyle bir otoritenin kendisini böylesine ani bir şekilde ortaya çıkmaya iten nedenleri ilan etmesini gerektirir.
Marksizm-Leninizm saf düşünceden doğan bir doktrin değil, gerçek tarihsel pratiktir. Marx, Engels, Lenin, Stalin ve Mao’nun bilgeliği, temelini entelektüelin kopuk açıklamalarında değil, düşünce ile onun gerçek, pratik öncülleri arasındaki birleşmede bulur. Marksizm-Leninizm sentezi, şu veya bu bireyin görüşlerinde değil, tarihin gelişimine yapılan gerçek katkılarda temellenir. Böyle bir bakış açısının bakış açısından, bir görüş, teori veya hatta ideoloji bir Komünist Parti’nin temeli olarak hizmet etmeye yeterli olamaz. Aynı şekilde, bir Komünist Parti’nin yalnızca görüş, teori veya ideolojideki farklılıklar temelinde yeniden oluşturulamayacağı da çıkar. Gerçekten de, bu bireyci çılgınlığa dayanan mezhepçiliğin kısır döngüsü, Komünist harekete büyük zarar vermiştir.
Ancak, bir Komünist Partinin birleştirici öncüllerine karşı dikkatsiz, nihilist ve fırsatçı kayıtsızlık, çok daha büyük olmasa da, aynı derecede hasara yol açmıştır. Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin dağılmasını çevreleyen koşulları hatırlamak yeterlidir; burada, saf gelenek biçimciliği, kadrolar arasında samimi inanç izlerini gölgelemiştir. Tam da bu birleştirici öncüllere karşı kayıtsızlık, 1944’te Komünist Parti ABD’nin tasfiyesine yol açmıştır; bu parti bugün sadece o zamanki ilkeli Komünistlerin onu yenilenmiş bir temelde yeniden kurma cesaretine sahip olmaları sayesinde isim olarak varlığını sürdürmektedir. Bu öncüllerin şu veya bu bireyin saf düşüncelerine dayanmaması, onları varolmayan kılmaz. Bunlar, düşünce ve pratiğin sentezine, belirli bir ülkenin ortak, tarihsel varlığıyla gerçekte birleşmiş bir anlayışa dayanır; bu, kendisini bir bireyin kendini beğenmişliğiyle sınırlaması mümkün değildir. Bu nedenle, yalnızca sonuç veren bir Komünist Parti’den doğan sözleşmelerin kutsal olduğu sonucu çıkar.
Sadece saf dogmatik kibirden değil, tarihsel perspektiften gerçek, pratik zorunluluktan doğan sözleşmeler , Marksist-Leninist bakış açısı tarafından dokunulmaz olarak kabul edilir. Komünist liderlerin onlarca yıllık mücadele deneyimiyle sertleşmiş büyük bilgeliği, uzun zamandır kurulmuş bir partinin resmi otoritesinin hafif ve geçici nedenlerle yeniden oluşturulmaması gerektiğini uzun zamandır dikte etmiştir. Olağan koşullarda, böyle bir resmi otorite, gerçek bir tarihsel temele sahip anlaşmazlıklarla dilekçe ile talep edilebilir. Demokratik merkeziyetçiliğin prosedürleri, bir eylem birliği kurarken, bir partinin hatalı bir yol izlemiş olsa bile, tarihteki yeni değişikliklere duyarlı kalabilmesine olanak tanır. Ancak bu prosedürün uzun süreli kötüye kullanımı, yolsuzluğu ve gaspı Partiyi tarih karşısında beceriksiz ve duyarsız hale getirdiğinde, onu yalnızca ismen bir Komünist Parti statüsüne indirgediğinde , Komünist Partinin otoritesinin yeni bir temelde yeniden oluşturulması hem tarihsel hem de pratik olarak gerekli hale gelir. Komünist Parti ABD’nin sözde liderliği altındaki kadroların ve kulüplerin sabırlı tahammülü böyle olmuştur ve şimdi onları Komünist Parti’yi yeniden kurmaya zorlayan zorunluluk da böyledir.
Komünist Parti ABD’nin Amerikan halkının karşı karşıya olduğu benzeri görülmemiş tarihi zorlukları kabul etmekte başarısız olması, açıkça Amerikan ulusunun gelişiminin, içeriden onu harap eden artan siyasi kutuplaşmaları kontrol altına almayı başaramamış olan Amerika Birleşik Devletleri’nin biçimiyle nesnel olarak çelişkiye girmesinden kaynaklanmaktadır . Komünist Parti ABD’nin işlevsiz hale gelmesi ve tarihsel varlığına aykırı çıkarlar tarafından gasp edilmesi, işlevsiz hale gelmesinin ve aynı çıkarlar tarafından Amerika Birleşik Devletleri’nin genel gaspının mantıksal bir uzantısıdır .
Komünist Parti ABD’nin yozlaşması, ardışık iktidar kliklerinin, Parti’nin kendisini tasfiye etmeye defalarca teşebbüs ettiği bu krizden doğmuştur. Şimdiye kadar Komünist Parti’nin adını, mallarını ve onurunu gasp eden mevcut gayri meşru kliğin tarihi, Parti’yi tamamen feshetmeye çalışmaktan ziyade, Parti dernek organlarını zayıf, işlemez ve açıkça ulusal tarihin tamamen yeni bir bölümü karşısında siyasi bağımsızlığı oluşturma yeteneğinden yoksun bırakan tekrarlanan ve sürdürülen çabalardan oluşmaktadır. Bunu kanıtlamak için, gerçeklerin dürüst bir dinleyici kitlesine sunulmasına izin verin:
- İktidardaki kesim, kendi koyduğu yasalara uymayı reddediyor.
- İlçe Komiteleri ve Bölge Kulüplerinin Partinin karar alma süreçlerine ciddi bir şekilde dahil olmasını yasakladılar, Ulusal Komite’nin faaliyetlerine şeffaflık kazandırmak istendiğinde bunu reddettiler.
- Partinin diğer örgütlerle ilişkilerinde geleneksel ve anayasal olarak zorunlu tutulan kayıt tutma sürecini tamamen göz ardı ettiler, resmî raporların yerine gayrıresmî toplantılar yaptılar.
- Partinin tek teorik dergisi olan “Siyasi İşler”i anayasaya aykırı bir biçimde tasfiye ettiler, yayınevinin faaliyetlerini işlevsiz kıldılar; ilkeli her türlü bakış açısının gelişmesini engellediler ve kendilerine dayatılan sonuçlarla çelişebilecek Marksist-Leninist eğitimin yaygınlaşmasını engellediler.
- Ciddi Marksist-Leninist eğitimin yerini, öncelikli olarak Demokrat Parti’ye bağlılığı aşılamayı amaçlayan, liberal bakış açısıyla verilen eklektik seminerler aldı.
- Demokratik merkeziyetçiliğin eleştiri özgürlüğü, eylem birliği ilkesine aykırı olan ilkesel görüş ayrılıklarını ve kendi görüşlerine aykırı alternatif görüşleri anayasaya aykırı bir biçimde yasakladılar .
- Neoliberal ideolojiyi reddeden tüm Marksizm-Leninizm yorumlarını iftira atarak reddettiler ve böylece Parti’nin sonuçsuz stratejisine yönelik her türlü eleştiriyi susturmak için sahtekârca bir bahane yarattılar.
- Hem Bölgelerin hem de Kulüplerin özerkliğine müdahale ettiler, gizlice ve anayasaya aykırı bir şekilde temsilciler kullanarak belirli üyeleri görevlerinden aldılar ve bu görevlere adaylıklarını engellediler.
- Komünist Parti’nin kutsal tarih arşivlerini egemen sınıfın kurumu olan New York Üniversitesi’ne teslim ettiler.
- Partinin demokratik işleyişini engellemek için ilkesiz yollara başvurdular; iktidarı haksız yere sağlamlaştırmak amacıyla Ulusal Kongre’yi keyfi olarak uzattılar.
- Kongre öncesi tartışmaların kapsamını ciddi şekilde kısıtladılar, onları demokrasi adına aldatıcı ve sahnelenmiş bir gösteriye indirgediler, Parti’nin bağımsızlığını Demokrat Parti’ye teslim etme stratejisi ve revizyonist ‘faşizm’ teorisi gibi tarihsel olarak en ileri görüşlü, acil konulardaki tüm tartışmaları susturdular.
- Partinin mali durumu hakkında bilgi vermeyi Anayasaya aykırı bir şekilde reddettiler.
- Komünist Parti ABD’nin 32. Ulusal Kongresi sırasında meşru Parti otoritesinin her türlü benzerliğini anayasaya aykırı bir şekilde gasp ettiler ; bu, demokratik süreci tamamen ihlal ederek hem gayrimeşru bir şekilde iktidarı sağlamlaştırmak hem de Filistin’de eşi benzeri görülmemiş bir soykırım yaşanırken Demokrat Parti’ye destek gibi tamamen azınlıkta olan görüşleri tüm Parti’ye dayatmak amacıyla tasarlanmış bir darbeye eşdeğerdi.
- Kongreyle ilgili parti içi dilekçeleri acımasızca bastırma, tüm kulüp içi ve bölüm içi iletişimleri anayasaya aykırı bir şekilde yasaklama, kulüpleri tamamen kapatma ve düzinelerce kişiyi hiçbir yargılama yapmadan ihraç etme gibi eşi benzeri görülmemiş bir kampanya başlattılar.
- Ulusal Kongre’nin usulsüzlükleri etrafında dönen Dilekçe hareketinin niyetlerini ve asıl amaçlarını itibarsızlaştırmak için iftira niteliğinde bir kampanya başlattılar; samimi ve ilkeli Komünistleri, dış örgütler temelinde hareket etmekle asılsız bir şekilde suçladılar.
- Parti içindeki tüm kulüpleri anayasaya aykırı bir şekilde sindirip, dilekçe hareketinden vazgeçmeye zorladılar.
Parti onuruna aykırı bu ihlallerin her aşamasında, önderlikten en samimi ve makul ifadelerle telafi talep edilmiştir: Bu tekrarlanan dilekçelere, sadece tekrarlanan saldırılar cevap vermiştir.
Parti içinde ve Partinin 32. Ulusal Kongresi’nde ilkeli eleştirinin tüm yollarını tarihte görülmemiş bir biçimde kapatan, ayrıca Partiyi onlarca yıl tarihsel olarak yetersiz kılan Komünist Parti ABD’nin gayrı meşru iktidar kliği, Partinin bugüne kadarki yapısını sulandırmıştır.
Böylece Partinin tümüyle yeni bir temelde yeniden kurulması olasılığı ortaya çıkmıştır; bu olasılık, mevcut Genel Kurul Komitesi’nin, ABD Komünist Partisi’nin 29 kulübüyle birlikte , fiilen değerlendirdiği bir olasılıktır.
Bu nedenle, şu anda Illinois eyaletine bağlı Chicago kentinde toplanan Amerikan Komünist Partisi Genel Kurulu, Amerika Birleşik Devletleri’nin bütünlüğünü resmen tehdit eden mevcut siyasi kriz ışığında , ABD Komünist Partisi’nin Amerikan Komünist Partisi olarak yeniden kurulmasını ciddiyetle ilan eder .
Declaration of the American Communist Party
As drafted by the Plenary Committee for the American Communist Party
History has shown repeatedly that the real basis of a Communist Party lies not only in its ideas, doctrines, or programs. The united mission that fastens its bonds of association is defined by the common development of history itself, and acquires reality only in the concrete, practical contributions made by it thereof. It is therefore evident that in a given country there can only exist one Communist Party, insofar as a given country can only have one history. In the history of the United States of America, that party is the Communist Party USA.
But when in the course of events, a Communist Party proves itself to be incapable of meeting a new development of history, it evidently must be reconstituted in exact proportion to the necessities of meeting that same development. For a Communist Party cannot have a strictly a posteriori historical existence. As the Party of the living proletariat, its continued historical existence depends upon and can be wrought only from an active and living relation to the flame of history. Where a Communist Party, hitherto legitimately established, ceases to possess this relation, its bonds of association, forged in the glorious fires of past historical struggle, become liquified. It then becomes necessary, according to the very laws of history, for its authority to be founded anew, however abruptly in contravention of its hitherto form, on the basis of rediscovering its original common mission.
A decent respect for the opinions of the international Communist movement and the sacred history of the Party itself requires that such an authority declares the causes which impel it to emerge so abruptly.
Marxism–Leninism is not a doctrine born of pure thought, but real historical practice. The wisdom of Marx, Engels, Lenin, Stalin, and Mao finds its basis not in the detached elucidations of the intellect, but in the union between thought and its real, practical premises. The synthesis of Marxism–Leninism is based not in the opinions of this-or-that individual, but in real contributions to the development of history. From the vantage point of such an outlook, an opinion, theory, or even ideology cannot suffice to serve as the foundation of a Communist Party. It likewise follows that a Communist Party cannot be reconstituted purely on the basis of differences in opinion, theory or ideology. Indeed, a vicious cycle of sectarianism, having its basis in this individualist folly, has dealt great damage to the Communist movement.
However, careless, nihilistic, and opportunistic indifference to the unifying premises of a Communist Party have done equal, if not far greater damage. It suffices to recall the circumstances surrounding the dissolution of the Communist Party of the Soviet Union, where the pure formalism of convention eclipsed any trace of sincere conviction among cadres. It was precisely indifference to these unifying premises that led to the liquidation of the Communist Party USA in 1944, which survives in name today only because then principled Communists had the courage to reconstitute it on a renewed basis. That these premises are not based in the pure thoughts of this-or-that individual does not render them nonexistent. They are based in the synthesis of thought and practice, an insight united in actuality with the common, historical existence of a given country; which could not possibly confine itself to the conceit of an individual. It therefore follows that only the conventions born of a Communist Party which yields results are sacred.
Only those conventions which are born not of pure dogmatic conceit, but real, practical necessity from the perspective of history, are regarded by the Marxist–Leninist outlook as inviolable. The great wisdom of Communist leaders, hardened by decades of experience of struggle, has long dictated that the formal authority of a party long established should not be reconstituted for light and transient causes. In usual circumstances, such a formal authority can be petitioned with disagreements of a genuine historical basis. The procedures of democratic centralism, while establishing a unity of action, permit the possibility that a party can remain responsive to new changes in history, even if it has pursued an erroneous path. But when a long train of abuse, corruption and usurpations of this procedure render the Party inept and unresponsive before history, disgracing it in procedural, operational reality to the status of a Communist Party in name only, it becomes both historically and practically necessary that the authority of the Communist Party be reconstituted on a fresh basis. Such has been the patient sufferance of cadres and clubs under the so-called leadership of the Communist Party USA, and such is now the necessity which forces them to reconstitute the Communist Party.
That the Communist Party USA has failed to acknowledge the unprecedented historical challenges facing the American people follows evidently from the fact that the development of the American nation has objectively entered into contradiction with the form of the United States of America itself, which has failed to contain the heightened political polarizations ravaging it from within. That the Communist Party USA has become defunct, and usurped by interests contrary to its historical existence, is only a logical extension of the defunctness, and general usurpation of the United States itself by those same interests.
The corruption of the Communist Party USA was itself born out of this crisis, under whose pretext successive ruling cliques have, time and time again, attempted to liquidate the Party itself. The history of the present illegitimate clique, which has hitherto usurped the name, properties and honor of the Communist Party, consists in repeated and sustained efforts which, short of attempting to dissolve the Party entirely, have rendered the organs of Party association weak, inoperable, and incapable of forging political independence in the face of a what is evidently an entirely new chapter of national history. To prove this, let the facts be submitted to a candid audience:
- The ruling clique refuses to abide by the laws they themselves establish.
- They have forbidden District Committees and Regional Clubs any serious involvement in the decision-making processes of the Party, refusing to render transparent the activities of the National Committee when called upon to do so.
- They have fully disregarded the conventionally and constitutionally mandated process of record-keeping in the Party’s relations with other organizations, replacing official reports with informal meetings.
- They have unconstitutionally liquidated the sole theoretical journal of the Party, “Political Affairs”, while rendering the activities of the publishing house obsolete; suppressing the development of any principled outlook, and discouraging the promotion of Marxist–Leninist education which might contradict the conclusions imposed upon them.
- They have replaced serious Marxist–Leninist education with eclectic seminars given from the liberal perspective, designed primarily to instill allegiance to the Democratic Party.
- They have unconstitutionally banned principled disagreement and alternate viewpoints contrary to their own, which contradict the democratic centralist principle of freedom of criticism, unity of action.
- They have libelously dismissed all interpretations of Marxism–Leninism which reject neoliberal ideology as ‘fascist,’ in order to create the dishonest pretext to silence any criticism of the Party’s fruitless strategy.
- They have interfered in the autonomy of both Districts and Clubs, secretly and unconstitutionally employing agents to remove particular members from offices and nominations for offices within them.
- They surrendered the sacred historical archives of the Communist Party to New York University, a ruling class institution.
- They employed unprincipled means to obstruct the Party’s democratic procedures, by arbitrarily prolonging the National Convention in order to unduly consolidate power.
- They severely limited the scope of pre-convention discussions, reducing them to an illusory and staged charade of democracy, while silencing all discussion on the most historically prescient, pressing issues, such as the Party’s continued strategy of surrendering its independence to the Democratic Party and revisionist theory of ‘fascism.’
- They have unconstitutionally refused to report the financial status of the Party.
- They unconstitutionally usurped any semblance of legitimate Party authority during the 32nd National Convention of the Communist Party USA, in what amounted to a premeditated coup, fully contravening the democratic process in order to both illegitimately consolidate power and force abjectly minority opinions, such as support for the Democratic Party in the midst of an unprecedented genocide in Palestine, upon the whole Party.
- They began an unprecedented campaign of ruthlessly suppressing inter-party petitions surrounding the convention, unconstitutionally banning all intra-club and intra-chapter communications, dissolving entire clubs and expelling dozens of individuals without any trial.
- They began a libelous campaign to discredit the intentions and original causes of the Petition movement surrounding the improper procedures of the National Convention, baselessly accusing sincere and principled Communists of acting on the basis of outside organizations.
- They have unconstitutionally intimidated and coerced all remaining clubs within the Party to renounce the petition movement.
In every stage of these contraventions of the Party’s honor the leadership has been petitioned for redress in the most sincere and reasonable terms: These repeated petitions have been answered only by repeated injuries.
Having closed off all avenues of principled criticism both within the Party and, in a way that is unprecedented, the 32nd National Convention of the Party itself, in tandem with having had rendered the Party historically inept for decades, the illegitimate ruling clique of the Communist Party USA has liquefied the hitherto form of the Party.
Thus, the possibility has emerged that the Party may be reconstituted on an entirely new basis, a possibility which the present Plenary Committee, alongside 29 clubs of the Communist Party USA, now seize upon in actuality.
Therefore, the Plenary Committee of the American Communist Party, now assembled in Chicago, Illinois, solemnly declare, and in light of the present political crisis which all but officially challenges the integrity of the United States of America itself, the reconstitution of the Communist Party USA as the American Communist Party.
- CPUSA Albany Kulübü, NY
- CPUSA Austin Kulübü, TX
- CPUSA Buffalo Kulübü, NY
- CPUSA Charlotte Metro Kulübü, NC
- CPUSA Chicago Kulübü, IL
- CPUSA Fort Scott, KS
- CPUSA Henry Winston Kulübü, NM
- CPUSA Houston Kulübü, TX
- CPUSA Hudson Valley Kulübü, NY
- CPUSA Indianapolis Kulübü, IN
- CPUSA Iowa Nebraska Bölge Kulübü, IA ve NE
- CPUSA LA Metro Kulübü, CA
- CPUSA May Day Kulübü, CO ve WY
- CPUSA Orta Tennessee Kulübü, TN
- CPUSA Nashville Kulübü, TN
- CPUSA Kuzeydoğu Los Angeles Kulübü, CA
- CPUSA Philadelphia Kulübü, PA
- CPUSA Richmond Kulübü, VA
- CPUSA Ross-Galarza Kulübü, CA
- CPUSA Sacramento Valley Kulübü, CA
- CPUSA San Diego Kulübü, CA
- CPUSA San Joaquin Valley Kulübü, CA
- CPUSA Seattle Kulübü, WA
- CPUSA Sedgwick İlçesi, KS
- CPUSA Güneydoğu Los Angeles Kulübü, CA
- CPUSA Twin Cities Kulübü, MN
- CPUSA UConn/Storrs Kulübü, CT
- CPUSA Batı Yakası Kulübü, CA
- CPUSA Batı Kuzey Carolina Kulübü, NC
- PCUSA Elizabeth Gurley Flynn Hücresi, New England
- PCUSA Greg Rose – Harry Bridges Hücresi, CA ve HI
- PCUSA Scott Nearing – Togi Marshall – George Meyers Hücresi, DE, MD, VA, W.VA, DC ve KY
Amerikan Komünist Partisi Genel Kurulu Komitesi
